شهداء داراى يك درجه و موقعيت نيستند، بلكه بعضى مانند امام حسين(ع) و حمزه عموى پيامبر (ص) عنوان سيد الشهداء را به خود اختصاص داده اند و داراى مقام ويژه اى هستند و برخى مانند عباس (ع) برادر امام حسين (ع) در قيامت داراى مقامى هستند كه ساير شهداء به حال آنها غبطه مى خورند . و برخى درجه متوسطى دارند، و عده اى با اين كه در ميدان جنگ كشته شده اند، مقام شهيدان را ندارند، مانند غلامى كه در جنگ خيبر مأمور بستن كجاوه پيامبر (ص) بود و تيرى به او اصابت كرد و جان سپرد، اصحاب گفتند، بهشت بر او گوارا باد، پيامبر (ص) فرمودند: پيراهنى كه به تن كرده است جزء غنائم است و آن را به خيانت برده است و روز رستاخيز به صورت آتش او را احاطه خواهد كرد عده اى ديگر هم با اين كه در راه خدا جهاد نكرده اند حكم شهيد را دارند و در اجر و ثواب همانند آنان هستند، مانند كسى كه براى مال و جان يا خانواده اش، دفاع كرده باشد و كشته شود و يا كسى كه امام رضا (ع) را زيارت كند و يا زنى كه خوب شوهردارى كند و يا عالمى كه منشاء خدمات علمى باشد كه جوهر او همانند خود شهيد بلكه بالاتر خواهد بود.
البته شهيدى كه در ميدان جنگ كشته شود، خصوصيتى دارد كه ساير شهداء آن خصوصيت را ندارند زيرا اينگونه شهداء را بدون غسل و كفن، به خاك مى سپارند ولى ساير شهداء را بايد غسل و كفن كنند و اگر غسل ممكن نيست تيمم نمايند.
شما میتوانید این مطلب را از طریق شبکه های اجتماعی زیر به اشتراک بگذارید.