«هنوز دبيرستاني بود، اما از شدت كار و فعاليت توي مدرسه و بيرون مدرسه، وقتي به خانه مي‌رسيد، حتي  در حال خوردن غذا خوابش مي‌برد. البته او نمي‌خوابيد، غش مي‌كرد!» اين جملات را مادر شهيد احديان و البته ده‌ها مادر شهيد ديگر درباره فرزندانشان گفته‌اند. حال درباره توصيف فرزندانشان چه قبل از جنگ  و چه بعد از جنگ و البته ادامه اين جملات هم اين‌گونه است كه «دوباره مي‌ديدي نيمه شب بلند شده‌اند و بر سر سجاده در حال راز و نيازند تا روز پركار ديگري را آغاز كنند.»