آنچه از تبعیت از پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) ایشان مد نظر دین است، رعایت احکام الهی، دستورات دین، قواعد کلی شریعت، عقاید و اخلاق است. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: لَقَد كانَ لَكُم في رَسولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن كانَ يَرجُو اللَّهَ وَاليَومَ الآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثيرًا
اما باید دقت کرد در اموری که نص و تصریحی از سوی شریعت نرسیده و ابهعاد مختلف اجتماعی، شخصی و یا سیاسی به خود می‌گیرد، درباره عملکرد ها و روش‌های شخصی، نیازی به تبعیت نیست. به عنوان نمونه در امر اشتغال، مشاغل بسیار جدیدی به وجود آمده است که اساسا در زمان معصومین نبوده است. آیا می‌توان گفت همه مردم باید مثل ایشان به تبلیغ و کشاورزی و دامداری مشغول شوند؟ آنچه در اصل اشتغال وارد شده، حلال بودن کسب روزی، آداب مشاغل و ملاک‌های برتری و شرافت شغل و .. است. جنگ هم همین ویژگی ها را دارد. اصل مبارزه و جهاد و دستورات فقهی و عقیدتی و اخلاقی آن در اسلام بر ما واضح و مشخص است. اما اینکه با دشمن جدیدی با نام حزب بعث، در بستر جدیدی به نام دوران انقلاب اسلامی و با سلاح‌های جدیدی مانند کلاشینف چگونه مبارزه بکنیم، کدام حدیث و آیه وجود دارد؟ تاکتیک‌های جنگی و مدیریت راهبردی جنگ نیز از این قاعده مستثنا نیست. شرایط جنگ ها و مسائل مختلف سیاسی و نظامی اقتضائاتی دارد که تخصصا از مبحث تبعیت از سیره اهل بیت خارج است. مگر دستورات و نصوصی که به طور مشخص قواعدی را تعریف نموده و یا نکاتی را مطرح کرده است. مثلا امیرالمونین درباره جنگ و نحوه دست گرفتن سلاح و سایر نکات آن می‌فرمایند: تزول الجبال ، و لاتزل عض على ناجدك ، اعرالله جمجمتك ، تدفى الارض قدمك ارم ببصرك اقصى القوم و غص بصرك ، و اعلم ان النصر من عند الله سبحانه فرزندم ! (خطاب به فرزندش محمد ابن حنيفه در جنگ جمل اگر كوه ها از جاى كنده شوند تو پا بر جا باش ، دندان ها روى هم بفشار جمجمه ات را به خدا بسپار، قدمت را روى زمين چونان ميخ فرو رفته ثابت بدار. چشم به آخرين صفوف دشمن بدوز و ديده از نيروها و بارقه هاى شمشير آنان بپوش و خيره مباش و بدان كه پيروزى از نزد خداوند سبحان است.
شما میتوانید این مطلب را از طریق شبکه های اجتماعی زیر به اشتراک بگذارید.