ابتدائاً باید گفت موسیقی از نگاهی خاص به سه قسم موسیقی مذهبی، رزمی و بزمی تقسیم می‌شود.
موسیقی مذهبی نوعی از موسیقی است که که برای جلب رأفت ارباب انواع، نیایش خدای یگانه و ستایش پیامبران و معصومان و تعزیت آن‌ها آفریده شده است. بنابراین، همه سرودهای مذهبی، پاره‌ای از آهنگ‌های محلی که مضمون شعر آن‌ها مذهبی است و نیز آهنگ‌های اذان، نوحه، بخش آهنگین در روضه‌خوانی، مرثیه، مناجات، مدح و منقبت و تعزیه همه در این بخش قرار می‌‌گیرد.
موسیقی بزمی، خود بر دو گونه است: الف -آهنگ‌های عامیانه یا روستایی، فهلویات و نوروزخوانی؛ ب – آهنگ‌های خواص، مانند نواها و ترانه‌های توصیفی، ستایشی، عشقی، پندآمیز، عرفانی، می‌هنی، شکوایی، انتقادی و هزل‌گونه. این نوع موسیقی نیز از نگاهی دیگر به دو قسم حلال و حرام تقسیم می‌گردد. مطابق فتوای مقام معظم رهبری موسیقی تا وقتی که مناسب مجالس لهو و لعب نبوده و باعث مفسده نباشد اشکال ندارد. ایشان می‌فرمایند: » موسیقی حرام، موسیقی لهوی مضل عن سبیل الله و مناسب با مجالس لهو و گناه است و گاهی شخصیت نوازنده یا کلام همراه آهنگ یا مکان و یا سایر شرایط در اینکه موسیقی تحت عنوان موسیقی لهوی مضل عن سبیل الله و حرام و یا عنوان حرام دیگر قرار بگیرد مؤثر است مانند اینکه بر اثر آن امور، منجر به ترتّب فساد شود. «
اما موسیقی رزمی، نوعی از موسیقی است که تقریبا در همه جنگ‌های جهان در طول تاریخ وجود داشته و به مننظور تهییج سپاه خودی و ایجاد ترس و یأس در سپاه دشمن به کار می‌رفته است. تین موسیقی شامل همه سرودهای رزمی و می‌هنی، نواهای ویژه یورش، هزیمت، پیروزی، ضربه‌ها یا وزن‌های بشارت طبل‌ها و کوس‌ها، لحن‌های خبری بوق‌ها و شیپورهاست. مقام معظم رهبری درباره حکم این نوع از موسیقی می‌فرمایند: «بکارگيرى آلات موسيقى براى نواختن موسيقى غيرلهوى، اگر براى اجراى سرودهاى انقلابى يا دينى و يا براى اجراى برنامههاى فرهنگى مفيد و برنامههاى ديگر با غرض عقلايى مباح باشد، اشکال ندارد به شرط اينکه مستلزم مفاسد ديگرى نباشد و همچنين آموختن و ياد دادن نوازندگى براى امر فوق فىنفسه اشکال ندارد».
شما میتوانید این مطلب را از طریق شبکه های اجتماعی زیر به اشتراک بگذارید.