در صورتي كه ادله طرفداران جواز جهاد ابتدايي در دوران غيبت پذيرفته شود احتمال به خطر افتادن جان عده اي بي گناه هرگز مجوزي براي ترك آن نخواهد بود چنانكه در امور ديگر هم چنين احتمالي وجود دارد مثل اينكه در قضاوت ممكن است جان عده اي بي گناه به خطر افتد (مثل جايي كه فردي در واقع بي گناه است ولي شواهد بر عليه اوست و يا ادله كافي براي اثبات بي گناهي ندارد و از طرفي با توجه به اينكه قاضي مكلف است بر اساس بينه و شواهد حكم دهد مجبور است حكم به گناهكار بودن او دهد) ولي هرگز به خاطر اين احتمال امر قضاوت تعطيل نمي شود.
در مورد جهاد ابتدايي نيز آنچه مهم است اين است كه به صورت عمد و يا با بي تدبيري و بي كفايتي اقدامي صورت نگيرد كه باعث به خطر افتادن جان انسانهاي بي گناه نشود و تا جايي كه امكان دارد به حفظ جان انسانها كمك شود كما اينكه حفظ جان و روح انسانهاي بي گناه و دربند ظالمان و طاغوت سركش يكي از علل تشريع حكم جهاد ابتدايي مي باشد .
همچنين اگر احتمال به خطر افتادن جان انسانهاي بي گناه ملاكي براي دست برداشتن از جهاد ابتدايي باشد در آن صورت حتي بايد حكم به عدم جواز جهاد دفاعي نيز داده شود چرا كه در جهاد دفاعي نيز احتمال به خطر افتادن جان انسانهاي بي گناه وجود دارد . ضمن اينكه حتي در جهاد ابتدايي كه معصومين همچون پيامبر حضور داشتند نيز اينگونه نبود كه آنان از علم لدني خود استفاده كنند بلكه معمولا از علم عادي خود بهره مي بردند مگر اينكه مصلحت اهمي اقتضا مي كرد كه از علم لدني بهره برده شود و بنابر اين حتي در جهاد ابتدايي كه معصوم حضور داشته باشد نيز احتمال به خطر افتادن جان انسان هاي بيگناه وجود دارد ولي كسي حكم به عدم جواز آن نداده است.
شما میتوانید این مطلب را از طریق شبکه های اجتماعی زیر به اشتراک بگذارید.